نگام، مقایسه اف ۱۵ آمریکا با سوخو ۲۷ روسیه علم و تکنولوژی – بـه نظر شما دو قدرت نظامـی آمریکا و روسیـه، دقیقا درون چه موقعیتی نسبت بـه هم قرار دارند و استعداد یـا دست‌کم ظرفیت نظامـی هر کدام درون برابر دیگری دقیقا چقدر است؟ درون این مقاله، استعداد رزمـی دو طرف را درون تسلیحات سنگین نظامـی، با ملاک تکنولوژی و ظرفیت عددی و تمرکز روی ظرفیت رزمـی را بررسی مـی‌کنیم.
قدرت نظامـی آمریکا و روسیـه
خیلی آسان مـی‌توان شرایط امروز را با معادلات زمان جنگ سرد اشتباه گرفت. مقایسه اف ۱۵ آمریکا با سوخو ۲۷ روسیه اما نـه روسیـه، شوروی هست و نـه ارتش این کشور، ارتش سرخ. مقایسه اف ۱۵ آمریکا با سوخو ۲۷ روسیه وقتی شوروی درون سال ۱۹۹۱ از هم فرو پاشید، روسیـه بـه عنوان بزرگترین وارث آن، ۶۵ درصد از نیروی انسانی و تجهیزات ارتش سرخ را بـه ارث برد. قوای عظیم اما ورشکسته‌ای کـه پول کافی به منظور سرپا نگاه داشتن حتی نیمـی از آن هم وجود نداشت. این شرایط بعد از قریب به دو دهه، با خروج تدریجی روسیـه از رکورد سال‌های بعد از فروپاشی، رفته رفته درون حال تغییر است.
با این حال روس‌ها همچنان درون هزینـه‌های نظامـی خود بسیـار محتاط هستند. فقط کافی هست تصور کنید کـه بودجه‌ی نظامـی کنونی آمریکا، با مجموع بودجه‌ی نظامـی ۱۰ قدرت نظامـی بعد از خود (شامل روسیـه) برابری مـی‌کند. مجموع بودجه‌ی نظامـی آمریکا درون سال ۲۰۱۴، ۶۱۰ مـیلیـارد دلار بود، درون حالی کـه چین با ۲۱۶ مـیلیـارد دلار درون جایگاه دوم و روسیـه با ۸۴ مـیلیـارد دلار درون جایگاه سوم قرار داشتند. این یعنی بودجه‌ی ارتش آمریکا کمـی بیش از هفت برابر بودجه‌ی نظامـی روسیـه هست که طبیعتا جای ریخت و پاش بیشتری را فراهم مـی‌کند.
به علاوه، جمعیت ایـالات متحده با حدود ۳۱۸ مـیلیون نفر، بیش از دو برابر جمعیت روسیـه هست و درون نتیجه عجیب نیست اگر ارتش این کشور از نظر انسانی هم دو برابر بزرگتر از ارتش روسیـه باشد. ارتش کنونی ایـالات متحده، استعداد نفری‌ای درون حدود یک مـیلیون و سیصد و نود هزار نفر دارد، یعنی کمتر از دو برابر استعداد هفتصد و هفتاد و یک هزار نفری روسیـه. هر چند نباید فراموش کرد کـه آمریکا با بیش از پانصد پایگاه نظامـی درون سراسر دنیـا (که پادگان‌های بزرگی را هم درون خود جای داده‌اند) پراکندگی نیروی بیشتری دارد.
نیروی زرهی
تا پایـان جنگ سرد، نیروی زرهی برگ برنده‌ی شوروی روی زمـین بـه حساب مـی‌آمد. درون واقع سایـه‌ی ترس از ستون‌های زرهی شوروی، بعد از پایـان جنگ دوم جهانی که تا فروپاشی بلوک شرق درون سال ۱۹۹۱، بـه شدت روی اروپا احساس مـی‌شد. مـیراث قدرت زرهی شوروی، کم و بیش دست نخورده به منظور روسیـه باقی ماند که تا این کشور همچنان قوی‌ترین قدرت زرهی دنیـا شمرده شود. هر چند بخش قابل توجهی از این ناوگان را تانک‌های قدیمـی دهه‌ی هشتاد تشکیل مـی‌دهند کـه به خوبی بـه روزرسانی نشد‌ه‌اند.
آبرام «M1 Abrama» بـه عنوان جانشینی به منظور خانواده موفق تانک‌های سری پاتن طراحی شد و خیلی زود بـه یکی از موفق ترین تانک های سری غربی بدل شد.
روسیـه درون حال حاضر صاحب بیش از ۱۵ هزار و پانصد دستگاه تانک ذخیره و عملیـاتی هست که عمده‌ی آنـها را تی ۷۲ و تی ۸۰ تشکیل مـی‌دهند. بـه علوه ۵۵۰ دستگاه تانک تی ۹۰ نیز بـه عنوان به‌روزترین تانک‌های روسی درون اختیـار این کشور است. درون مقابل، آمریکایی‌ها هشت هزار و ۳۲۵ دستگاه تانک آبرامز درون اختیـار دارند. آبرامزهای آمریکایی بـه لحاظ کارایی از بیشتر تانک‌های روسی مدرن‌ترند، اما دیگر دست برتر را درون فناوری ندارند.
آرماتا «T-14 Armata» رسما اولین طرح مستقل روس ها به منظور تانکی مدرن از زمان طراحی تی ۷۲ بـه شمار مـی‌رود.
روس‌ها درون رژه‌ی مـیدان سرخ امسال خود، از تانک‌های خانواده آرماتا رونمایی د کـه طراحی کاملا متفاوتی از تی ۷۲ دارند. بـه همراه این تانک‌ها، از نسل کاملا جدیدی از زره پوش‌ها نیز رونمایی شد کـه جای زره پوش‌های قدیمـی روسیـه را خواهند گرفت. درون مقابل، آمریکایی‌ها بـه علت عدم اختصاص بودجه‌ی کافی درون این زمـینـه فعلا هیچ برنامـه خاصی برای جایگزینی آبرامز کـه از دهه هشتاد مـیلادی درون خدمت آن‌هاست ندارند. مـهمترین برنامـه کنونی آنـها، به‌روزرسانی آبرامز بـه مدل M1A3 است کـه نمـی‌شود آن را یک ارتقا تمام عیـار بـه شمار آورد.
نیروی هوایی
نیروی هوایی آمریکا و روسیـه بـه ترتیب اولین و دومـین نیروی هوایی بزرگ دنیـا هستند، البته با یک تفاوت ۷۵ درصدی بـه نفع آمریکا. که تا پیش از فروپاشی شوروی، نیروی هوایی ارتش سرخ استعدادی بالغ بر ۱۰ هزار فروند هواپیما از تمامـی انواع داشت، حال آن کـه استعداد کنونی نیروی هوایی روسیـه، کمتر از چهار هزار فروند هواپیماست. از نظر ناوگان، ارتش ایـالات متحده بیش از ۱۳ هزار و هشتصد هواپیما و هلی کوپتر دارد کـه کمـی بیش از چهار هزار و پانصد فروند آنـها را هواپیماهای جنگنده و بمب افکن تشکیل مـی‌دهد. نیروی هوایی آمریکا، بـه صورت کلی از ۳۷ سرفرماندهی درون قالب ۱۰ مرکز فرماندهی تشکیل شده، بـه شکلی کـه تقریبا درون هر یک ایـالات اصلی این کشور، یک سرفرماندهی قرار گرفته است.
«F-22 Raptor»پیشرفته‌ترین جنگنده‌ی کنونی جهان و اولین جنگنده‌ی نسل پنجمـی دنیـا کـه تعداد کمـی از آن تولید شد.
بیش از نیمـی از ناوگان جنگنده‌ی نیروی هوایی آمریکا را جنگنده‌های اف ۱۶ سی دی تشکیل مـی‌دهد و حدود چهارصد جنگنده‌ی اف ۱۵ درون تمامـی مدل‌ها نیز درون نوک پیکان آن قرار دارد. اما قلب این ناوگان از ۱۸۶ فروند جنگنده‌ی نسل پنچمـی اف ۲۲ تشکیل شده کـه در حال حاضر عملا پیشرفته‌ترین جنگنده‌ی هوایی دنیـا بـه شمار مـی‌رود. ضمن آن کـه ناوگان‌های اف ای ۱۸ سوپرهورنت و نیروی دریـایی و تفنگداران را مـی‌توان بـه این ارقام اضافه کرد. مـهمترین برنامـه به‌روزرسانی پیش روی این ناوگان، برنامـه‌ی جنگنده‌ی ضربتی مشترک یـا اف ۳۵ هست که درون آینده جایگزین بیشتر جنگنده‌های قدیمـی آمریکایی خواهد شد. آمریکا قصد خرید بیش از ۲ هزار چهارصد فروند اف ۳۵ درون تمامـی مدل‌ها را دارد.
هسته‌ی اصلی ناوگان بمب افکن استراتژیک این کشور هم، طبیعتا بیست فروند بی ۲ (به عنوان مـهمترین بمب افکن پنـهان جهان) درون کنار ۶۸ «بی ۱» و ۷۶ «بی ۵۲» تشکیل مـی‌دهند. ضمن آنکه وظیفه‌ی پشتیبانی نزدیک را هم ۲۸۰ فروند جنگنده‌ی A-10 و ۲۷ فروند AC-130 بـه عهده دارند. درون آن سوی مـیدان روس‌ها وارث ناوگانی قدیمـی‌ترند کـه عمدتا از زمان ارتش سرخ باقی مانده است. ساختار رزمـی نیروی هوایی کنونی روسیـه، از شش وینگ تشکیل مـی‌شود کـه به همراه نیروی دریـایی تقریبا صاحب ۷۶۰ جنگنده هست که از حدود ۲۹۰ «مـیگ ۲۹ ای/اس ام تی» و نزدیک ۳۵۰ فروند انواع سوخو ۲۷ و ۱۳۴ «مـیگ۳۱» تشکیل مـی‌شود.
تی ۵۰ یـا احتمالا آن طور کـه نام خواهد گرفت سوخو ۵۰ امروزه مـهمترین طرح صنعت هوانوردی روسیـه و اصلی‌ترین رقیب احتمالی اف ۲۲ شمرده مـی‌شود.
به‌روزترین بخش ناوگان را پنجاه «سوخو ۳۰» و ۴۸ «سوخو ۳۵» تشکیل مـی‌دهند. این تعداد البته با آهنگی آرام درون حالا افزایش است. بـه علاوه ۲۸۰ جنگنده‌ی «سوخو ۲۴» نوک پیکان تهاجمـی روسیـه را مـی‌سازند. این جنگنده‌ها بـه آرامـی درون حال جایگزین شدن با گونـه‌های تهاجمـی «سوخو ۲۷» هستند. قلب ناوگان تهاجمـی کنونی روسیـه نیز از بمب افکن‌های سریع و غول‌آسای «Tu-160» ساخته شده کـه فعلا ۱۶ فروند آن درون خدمت‌اند و سفارش ساخت ۱۴ فروند دیگر نیز وجود دارد.
ضمن این کـه روس‌ها به منظور ساخت بمب افکن نسل بعد‌ی خود، برنامـه‌ی «Pakda» را هم دارند. با این حال نباید فراموش کرد کـه روس‌ها قبل از فروپاشی شوروی خلا نیروی هوایی خود نسبت بـه غرب را با سیستم‌های پند هوایی جبران کرده‌اند.
توپ خانـه متعارف
توپ خانـه‌ی متعارف- از توپ‌های خود کششی گرفته که تا توپ‌های مـیدانی کالیبر بزرگ- معمولا انعطاف‌پذیرترین و در دسترس‌ترین آتش مـیدان نبرد بـه حساب مـیآیند. درون سوی آمریکا، توپ‌های «هویتز» ۱۵۵ مـیلی‌متر «M 777» (که از سال ۲۰۰۵ وارد خدمت شده‌اند) یکی از مـهمترین آتش‌بارهای مـیدانی بـه شمار مـی آیند. توپ‌هایی کـه حتی مـی‌توان آنـها را درون یک هواپیمای «سی ۱۳۰» یـا «وی ۲۲» کاشت که تا به عنوان پشتیبانی هوایی مورد استفاده قرار گیرند، اما اصلی‌ترین آتش‌بارهای خود کششی آمریکایی‌ها را «M 109» تشکیل مـی‌دهد کـه از دهه‌ی هفتاد تاکنون با تغییرات اندکی همچنان درون خدمت آنـهاست.
در آن سوی مـیدان، روس‌ها امسال از توپ خود کششی جدیدی موسوم به «S35 Koalitsiya -S72» رونمایی د کـه توانایی هدف‌گیری لیزری داشت، اما مـهم ترین ویژگی آن، تقریبا «تمام اتوماتیک» بودنش، شمرده مـی‌شد. این توپ مـی‌توانست کاملا خودکار گلوله‌های مختلف خود را به منظور شلیک عوض کند، اما اصلی‌ترین توپ‌های خود کششی روسیـه را «S1 Gvozdika2» و «Msta-S» تشکیل مـی‌دهند کـه هر دو مـیراث دوران شوروی هستند.
توپ خانـه موشکی
روس‌ها از قدیم توجه زیـادی بـه آتش بار موشکی داشتند، حال آنکه آمریکایی‌ها بـه توپ خانـه اقبال بیشتری نشان مـی‌دادند. از نظر آتش بار موشکی، ایـالات متحده و روسیـه و رویکردهای متفاوتی دارند. از این رو لزوما نمـی‌توان استعداد موشکی دو طرف را درون تقابل با هم قرار داد. به منظور مثال، آمریکا از آتش بارهای موشکی «M 142» استفاده مـی‌کند کـه توانایی حمل و شلیک شش راکت ۲۲۷ مـیلیمتری را دارند و مـهمترین ویژگی‌شان دقت بالای آنـهاست.
آتش‌بار BM -27 روسیـه
آتش بار مـیان برد تاکتیکی آمریکایی‌ها را هم «MGM -140» تامـین مـی‌کند کـه با راکت‌های ۶۱۰ مـیلیمتری و برد ۱۶۰ کیلومتری‌اش دقت و قدرت آتش مناسبی داد. درون مقابل، روس‌ها بـه جای دقت ترجیح مـی‌دهند که تا حجم آتش بیشتری داشته باشند. آتش بار «BM-21» مـی‌تواند تمام چهل راکت ۱۲۲ مـیلیمتری خود را درون مدتی کمتر از بیست ثانیـه شلیک کند. این آتش بار کـه در زمان جنگ تحمـیلی، بین عراقی‌ها بـه «خمسه خمسه» معروف بود و در این سو، نیروهای خودی گاهی بـه آن «چلچله» مـی‌گفتند کـه حجم آتش بسیـار گسترده، اما دقت پایینی دارد.
موشک بالیستیک Iskander-M روسیـه
آتش بار مـیانبرد MGM-140 آمریکا
به علاوه، روس‌ها از سیستم‌های «TS-1» و «BM-27» به منظور پرتاپ راکت‌های ۲۲۰ که تا ۳۰۰ مـیلیمتری استفاده مـی‌کنند. آتش بار تاکتیکی مـیانبرد روس‌ها را هم موشک بالستیک «Iskander-M» (به عنوان جانشین موشک مشـهور، اسکاد) تامـین مـی‌کند کـه به مراتب مشـهورتر و مرگبارتر از نسخه‌ی آمریکایی است. این موشک بردی حدود پانصد کیلومتر دارد و سرجنگی هشتصد کلیوگرمـی را با خود حمل مـی‌کند. بـه علاوه تفاوت عددی این جا هم بزرگ است. روس‌ها صاحب بیش از سه هزار و ۷۹۰ دستگاه آتش بار موشکی تاکتیکی‌اند، در حالی کـه آمریکایی‌ها تنـها از هزار و سیصد دستگاه آتش بار موشکی برخوردارند.
توانایی هسته‌ای
از زمان امضای پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای که تا به امروز هر دو طرف با آهنگی بسیـار آهسته و نـه چندان چشمگیر درون مسیر تسلیحات هسته‌ای پیش رفته‌اند. طبیعتا تسلیحات هسته‌ای مرگبارترین بخش زرادخانـه هر دو طرف را تشکیل مـی‌دهند. همـین طور تصور کنید کـه اندوخته‌ی اتمـی شوری درون زمان جنگ سرد، بـه تنـهایی به منظور شش‌بار نابود کره‌ی زمـین کافی بود. بر اساس گزارش انجمن تسلیحاتی ACA، روسیـه صاحب هفت هزار و هفتصد کلاهک هسته‌ای هست که ۱۶۴۸ مورد از آنـها درون وضعیت کاملا عملیـاتی هستند درون آن سوی مـیدان آمریکایی‌ها صاحب هفت هزار و صد کلاهک‌اند کـه ۱۵۳۸ مورد از آنـها درون شرایط عملیـاتی است. جالب این کـه هر دو رقم محدودیت کلاهک عملیـاتی توافق شده درون نسخه‌ی جدید پیمان استارت (پیمان کاهش تسلیحات هسته‌ای سال ۲۰۱۰) تسلیحات اتمـی بین دو طرف را نقض مـی‌کند.
سامانـه موشکی RT-2PM روسیـه
در سوی آمریکا، تنـها موشک بالیستیک قاره پیمای خشکی پایـه «LGM-30» وجود دارد کـه از دهه‌ی هفتاد که تا به امروز عملیـاتی است. آمریکا ناوگانی مرکب از ۴۵۰ مـینوت‌من درون اختیـار دارد کـه قرار هست تا سال ۲۰۱۸، آن را بـه چهارصد عدد کاهش دهد. رئیس آب ها هم ۱۶ زیر دریـایی کلاس «اوهایو» آمریکت، هر کدام ۲۴ فروند موشک بالستیک «UGM-133» با خود حمل مـی کنند کـه طبیعتا کاربرد بـه مراتب تاکتیکی‌تری دارند. درون طرف روسی، تنوع بـه مراتب بیشتر، اما تعداد (با ۳۶۹ موشک آماده ی پرتاب) اندکی کمتر است. هر چند تکنولوژی موشکی درون سمت روسی، بـه مراتب بودجه و توجه بیشتری دریـافت مـی‌کند.
موشک بالستیک قاره‌پیمای LGM-30 آمریکا
مـهمترین موشک بالستیک روسی از خیلی جهات، سیستم موشکی متحرک «RT-2PM Topol» است. روس‌ها روی دریـا هم از سه مدل موشک بالستیک دریـایی استفاده مـی‌کند کـه از هر چهار کلاس زیر دریـایی‌های بالستیک این کشور، قابل پرتاب‌اند. اصلی‌ترین این موشک ها «R-29RMU» هست که از سال ۲۰۰۸ روی زیر دریـایی‌ها کلاس «دلتای ۴» روسیـه عملی شد و فعلا برنامـه ساخت صد فروند از آن وجود دارد. از نظر سپر دفاع موشکی، آمریکایی‌ها بـه لطف سیستم ایجس کـه روی تمام رزم ناوها و ناوشکنـهای نیروی دریـایی این کشور متصل‌اند پوشش بهتری دارد، درون مقابل پوشش اصلی پند ضد موشکی روس ها فعلا تنـها به منظور دفاع از مسکو و برخی نقاط مـهم این کشور کفایت مـی‌کند.
نیروی دریـایی
نیروی دریـایی کنونی آمریکا از خیلی جهات تاکتیکی‌ترین بازوی ارتش این کشور بـه شمار مـی‌رود. درون عین حال استراتژی دریـایی دو کشور، ۱۸۰ درجه با هم فرق مـی‌کنند. بـه نسبت نیروی دریـایی آمریکا، نیروی دریـایی روسیـه از استعدادی بـه مراتب کوچک تر برخوردار است. ضمن این کـه تقریبا تمام ناوگان اصلی این نیرو، همان ناوهای جنگی دوران جنگ سرد هستند. نیروی دریـایی کنونی آمریکا با استعدادی مرکب از ۱۰ ناو هواپیمابر بزرگ کلاس «نیمـیتز»، ۹ ناو آبی‌خاکی بزرگ کلاس «واسپ» و اخیرا کلاس «آمریکا» ، ۲۲ رزم‌ناو کلاس «تایکندروگا» و ۶۲ ناوکلاس «آرلی برک» و در آینده «زام والت» بزرگترین نیروی دریـایی دنیـاست.
Nimitz بزرگترین کلاس ناو هواپیمابر دنیـا، با وزن صد هزارتن و ظرفیت بیش از ۹۰ هواپیما و هلی‌کوپتر هستند کـه در آینده با ناوهای کلاس فورد جایگزین مـی‌شوند.
این نیرو از هفت ناوگان تشکیل شده هست که هر کدام، منطقه‌ی دریـایی خاص را درون دنیـا پوشش مـی‌دهند. درون مقابل، نیروی دریـایی روسیـه استعدادی بـه مراتب کوچک‌تر دارد. ناوگان روسیـه تنـها یک ناوهواپیمابر متوسط کوزنتسو، ۵ رزم‌ناو بزرگ درون دو کلاس اسلاوا و کیرو، ۱۵ ناوو ۷۲ ناو سبک را درون قالب سه ناوگان دریـایی بالستیک، دریـای سیـاه و دریـای شمال درون اختیـار دارد. پاسخ روس‌ها بـه آن تفاوت از همان زمان شوروی درون قالب انواع گوناگون موشک کروز ضد‌کشتی ظاهر شده است. رقابت ناوگان تاکتیکی زیر دریـایی‌های اتمـی و تهاجمـی دو طرف نیز، درون مجموع ۷۲ درون برابر ۵۵ بـه نفع آمریکاست. هر چند تنوع زیر دریـایی‌های روس بیشتر است.
ov بزرگترین رزم ناو دنیـا با پیشرانی اتمـی و ابعاد مشابه نبرد ناوهای جنگ جهانی دوم کـه امروزه مسلح‌ترین ناو جنگی دنیـا محسوب مـی‌شود.
در واقع اینجا تنوع بـه قدری زیـاد هست که نمـی‌توان بـه راحتی از بین آنـها انتخاب کرد. زیردریـایی‌های اتمـی «آکولا» و زیردریـایی‌های متعارف «کیلو» مـهمترین بخش ناوگان تهاجمـی و زیر دریـایی‌های «دلتای ۴» اصلی‌ترین زیردریـایی‌های بالستیک روسیـه محسوب مـی‌شوند. درون مقابل آمریکا هم، زیر دریـایی‌های کلاس «لس آنجلس» اصلی‌ترین زیردریـای‌‌های تهاجمـی و زیردریـایی‌های کلاس «اوهایو» مـهمترین زیردریـایی‌های بالستیک بـه شمار مـیآیند. البته آمریکایی‌ها درون حال ساخت زیردریـایی‌های جدید «ویرجینیـا» به منظور جایگزین لس آنجس هم هستند.
مرتبط
[مقایسه قدرت نظامـی آمریکا و روسیـه درون یک جنگ احتمالی ... مقایسه اف ۱۵ آمریکا با سوخو ۲۷ روسیه]
نویسنده و منبع: ali ehtesham | تاریخ انتشار: Fri, 08 Jun 2018 00:52:00 +0000